Zbigniew Piekarski, uczeń Szkoły Morskiej w Tczewie, miał dziewiętnaście lat, kiedy z niejasnych powodów popełnił samobójstwo jesienią 1924 roku. Przedtem jednak przez rok uczył się w tejże szkole, pływał na szkolnym żaglowcu „Lwów” oraz pisał regularnie listy i kartki do rodziców i babci. Te listy opublikowała jego cioteczna wnuczka, urodzona prawie pół wieku po jego śmierci. Wesołe i beztroskie, gdyby nie kładł się na nich cień bliskiej tragedii, są doskonałym źródłem do historii obyczajów, do dziejów polskiej marynarki, i w ogóle należą do książek, które – choć nie mówią o tzw. wielkich sprawach – pozwalają lepiej poznać dawne czasy i żyjących w nich ludzi, tak w gruncie rzeczy podobnych do nas, niż tajne akta z rządowych archiwów.